Όπου ο Σενέκας αναλύει πως ο φιλόσοφος πρέπει και να ξεχωρίζει από το πλήθος αλλά και να μην είναι ξένο σώμα στην κοινωνία, καθώς: 

“Το πρώτο πράγμα που υπόσχεται να προσφέρει η φιλοσοφία είναι ένα αίσθημα συναδέλφωσης με τους ανθρώπους· με άλλα λόγια, να φέρει συμπόνια και κοινωνικότητα.  Απομακρυνόμαστε από αυτήν την υπόσχεση όσο ζούμε σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους.”

Παράλληλα, θέτει το μέτρο για τον φιλόσοφο, αποκηρύσσοντας τον ακραία λιτό βίο, προτιμώντας την απλή ζωή από την κυνική στάση και την μετέπειτα μοναστική  ζωή, λέγοντας: “Ακριβώς όπως είναι σημάδι πολυτέλειας να αναζητάς τις λιχουδιές, έτσι είναι και τρέλα να αποφεύγεις αυτό που είναι συνηθισμένο και που μπορεί να αγοραστεί σε λογική τιμή.  Η φιλοσοφία απαιτεί απλή ζωή, αλλά όχι με στόχο τη μετάνοια· και μπορεί κάλλιστα να είμαστε απλοί και αλλά κομψοί ταυτόχρονα.” 

Όλα αυτά βέβαια σε ένα περιβάλλον απαξίωσης του πλούτου: “Σπουδαίος είναι ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί τα πήλινα πιάτα σαν να ήταν ασημένια· αλλά είναι εξίσου σπουδαίος όποιος χρησιμοποιεί τα ασημένια σαν να ήταν πήλινα. Το να μην μπορείς να αντέξεις τα πλούτη είναι σημάδι ενός ασταθούς μυαλού.”

Απόδοση στα ελληνικά και ανάγνωση: Γιάννης Χαραλαμπίδης