ΕΠΙΣΤΟΛΗ Αρ. 11

Περί του να κοκκινίζει κανείς από σεμνότητα

Η ενδέκατη επιστολή του Σενέκα προς τον Λουκίλιο συζητά τη φύση των εγγενών χαρακτηριστικών και τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν με τη σοφία. Ο Σενέκας περιγράφει μια συνομιλία με έναν φίλο του Λουκίλιου, εντυπωσιασμένος από την εξυπνάδα και τη σεμνότητά του. Αυτός ο φίλος, παρά τις ικανότητές του, κοκκίνισε κατά τη διάρκεια της συνομιλίας. Ο Σενέκας χρησιμοποιεί το γεγονός για να εκφράσει την ιδέα ότι ορισμένες σωματικές αντιδράσεις, όπως το κοκκίνισμα, είναι εγγενείς και δεν μπορούν να εξαλειφθούν εντελώς από τη σοφία ή τη λογική.

Αναγνωρίζει ότι η εκπαίδευση και η εμπειρία μπορούν να βελτιώσουν κάποια εξωτερικά σημάδια νευρικότητας, αλλά ορισμένα εγγενή χαρακτηριστικά παραμένουν. Ο Σενέκας υποστηρίζει ότι ακόμη και οι πιο σοφοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται κοκκίνισμα ή τρέμουλο όταν μιλούν δημόσια.

Η επιστολή ολοκληρώνεται με την ιδέα ότι ένας αληθινός Στωικός πρέπει να βρει ένα πρότυπο προς μίμηση, χρησιμοποιώντας το παράδειγμά του ως οδηγό για τη δική του ηθική ανάπτυξη.

Απόδοση στα ελληνικά και ανάγνωση: Γιάννης Χαραλαμπίδης